Najtrudniejszy jest zawsze pierwszy krok. To stwierdzenie można zastosować co większości sytuacji, do pierwszej wizyty u psychoterapeuty także. Ten krok jest jednak ważnym krokiem w procesie zdrowienia. Zastanawialiście się kiedyś czego możecie spodziewać się na takiej wizycie? Może macie związane z tym obawy? Jeśli tak, postaramy się je rozwiać.
Zacznijmy od przypominajki czym zajmuje się psychoterapeuta.
-> Psychoterapeuta to zazwyczaj psycholog, który ukończył 4-letni kurs psychoterapii w wybranym nurcie. Do psychoterapeuty zgłaszamy się najczęściej, gdy zauważymy w swoim życiu trudności, które uniemożliwiają nam codzienne funkcjonowanie. Psychoterapia to proces leczniczy, dzięki któremu możemy nauczyć się nowych strategii radzenia sobie z problemami, zmienić schematy, zrozumieć siebie. Często jest ona częścią leczenia zaburzeń psychicznych, poza np. farmakoterapia.
- O co terapeuta może spytać podczas pierwszej rozmowy?
W czasie pierwszej rozmowy terapeuta zapewne będzie próbował poznać ciebie i zrozumieć z jakimi trudnościami się do niego zgłaszasz. Może zapytać o obszary codziennego funkcjonowania; o dzieciństwo, rodziców czy rodzinę; o relacje w szkole/pracy. Zapewne będzie chciał wiedzieć jak najwięcej o Twoim dotychczasowym życiu, ale to ważne, ponieważ te informacje pozwolą mu jak najlepiej Ci pomóc. Ważnym obszarem będzie dla niego też informacja na temat problemu z jakim do niego przychodzisz. Możesz usłyszeć też pytanie jaki cel chciałbyś osiągnąć w trakcie terapii, jednak nie musisz na nie odpowiadać, czasami nie jesteśmy w stanie tego określić od razu. Normalne jest również pytanie o niepokojące objawy jakie zauważasz, o trudności w funkcjonowaniu, o dotychczasowe leczenie psychiatryczne, czy terapię jeśli miały miejsce.
- Czy rodzice dowiedzą się o tym co powiem mu w trakcie wizyty?
Psychoterapeutę obowiązuje tajemnica zawodowa, dlatego informacje, które mu udzielisz powinien zachować dla siebie. Wyjątkiem są sytuacje, w których oceni, że to co mówisz wskazuje na zagrożenie zdrowia lub życia. Tak więc informacje o autoagresji czy myślach lub planach samobójczych może przekazać Twoim rodzicom. Pamiętajcie jednak, że jeśli taka sytuacja ma miejsce, ma ona jasny cel – sprawić żebyście byli bezpieczni.
- Czy mogę powiedzieć o obawach jakie pojawią mi się w trakcie wizyty lub przed nią?
Tak, to bardzo ważne! Może to pomóc wam w dalszej pracy. Terapeuta może rozwiać Twoje wątpliwości, jeśli będzie wiedział też jakie są Twoje obawy łatwiej będzie mu je zminimalizować. Pamiętajcie, że pierwsza wizyta u specjalisty jest stresującym wydarzeniem. Jeśli odczuwacie stres, to o tym też możecie powiedzieć – to z resztą naturalna reakcja.
- Czy jeśli nie jestem pełnoletn_, mogę umówić się samemu na wizytę u psychoterapeuty?
Niestety nie. Polskie prawo na razie nie przewiduje możliwości zgłoszenia się do specjalisty (również do psychiatry) bez zgody rodzica. Decyzja o takiej wizycie i umówienie jej leży po stronie rodzica.
- Czy rodzice będą ze mną w czasie tej rozmowy?
Tutaj odpowiedź nie jest jednoznaczna. Pierwsza wizyta z reguły odbywa się z chociaż minimalnym udziałem rodzica. Możliwe jest, że oprócz rozmowy z wami, terapeuta będzie chciał także porozmawiać właśnie z nimi. Taka rozmowa pomoże mu poznać także ich perspektywę. Jednak w czasie dalszych sesji terapeutycznych będziecie pracować sam na sam. Czasami zdarza się, że terapeuta zaprasza rodziców na rozmowy, to jednak nie są częste sytuacje – przykładowo gdy musi poinformować o zagrożeniu zdrowia lub życia. Jeśli czujesz potrzebę będziesz mógł też zaprosić rodziców na sesję.
O czym warto pamiętać?
- Na pierwszej wizycie omawiane są warunki pracy terapeutycznej. Tutaj ustalone będą zasady dotyczące terapii, ramy czasowe, ilość spotkań.
- Jednym z ważniejszych filarów terapii jest szczerość. Podstawą leczenia jest rozmowa, szczera rozmowa zazwyczaj przynosi bardzo dobre efekty.
- Ważne jest aby zaufać specjaliście. Jeśli czujemy, że osoba do której trafiliśmy nie odpowiada nam np. pod względem charakteru czy sposobu pracy warto zastanowić się nad zmianą terapeuty.
- Istnieją różne nurty psychoterapii, jeśli jest taka możliwość warto zadbać o to w jakim nurcie będziemy pracować.
- Obawy, stres i lęk są naturalne! Nie bójcie się powiedzieć o nich.
- Na psychoterapię na NFZ potrzebne jest skierowanie od lekarza (może to być psychiatra, ale nie musi – np. lekarz rodzinny również może skierować na psychoterapię), prywatnie nie jest ono wymagane.
- Psychoterapia jest procesem długotrwałym. Daj sobie czas na zdrowienie.
Pamiętajcie, że decydując się na pójście na terapię robicie duży krok w stronę zdrowia. Pozwólcie sobie na wzloty, upadki – proces leczenia nie jest linearny. Terapeuta to doświadczona osoba, zaufanie to podstawa. Na pewno postara się zrobić wszystko, aby pomóc wam z Waszymi trudnościami.
