Nazywam się Angelika i mam 22 lata. Założyłam tę stronę w kwietniu 2018 roku. Stworzyłam ją w celu autoterapii oraz ogromnej chęci pomocy, wsparcia innych. Sama posiadam doświadczenie cierpienia psychicznego i dzięki temu staram się wypełniać tę pustkę w internecie, którą ja wtedy odczuwałam. Jako nastolatka zachorowałam na anoreksję i depresję.
W każdym człowieku dostrzegam dobro, ze złych sytuacji wyciągam pozytywy. Kocham naturę i najchętniej wolny czas spędzam w otoczeniu zieleni.
„Prywatnie” studiuję psychologię na Uniwersytecie SWPS w Katowicach. Na swoim prywatnym instagramie @angfriedrich mówię o książkach, pokazuję życie Poli (moja psina) i czasem mówię o ważnych rzeczach. Jestem bohaterką książki Justyny Sucheckiej, pt. "Nie powiem Ci, że wszystko będzie dobrze". W 2023 roku zostałam finalistką konkursu "25 under 25" Forbesa w kategorii Pozytywny Wpływ oraz twarzą kampanii "Młode Głowy".
Jestem psycholożką, psychoterapeutką oraz trenerką umiejętności psychospołecznych. Od 2006 zajmuję się diagnozą i terapią dorosłych oraz dzieci i młodzieży.
Pracuję w nurcie poznawczo – behawioralnym oraz terapii EMDR. Od 2013 roku Posiadam certyfikat psychoterapeuty poznawczo-behawioralnego oraz terapeuty EMDR.
Prowadzę terapią indywidualną dla dzieci, młodzieży i osób dorosłych. Swoją pomoc oferuję zakresie leczenia m.in.: zaburzenia obsesyjno – kompulsyjne (OCD), depresja, zaburzenia lękowe (lęk uogólniony GAD, napady paniki, lęk o zdrowie), zaburzenia stresu pourazowego PTSD, trauma kompleksowa, żałoba, ADHD, zaburzenia zachowania, problemy rozwojowe młodzieży, zaburzenia osobowości, wsparcie dla rodziców w problemach wychowawczych. Swoją pracę terapeutyczną poddaję stałej superwizji.
Od 2005 roku prowadzę również warsztaty i treningi psychologiczne w oparciu o autorskie programy.
Od 2012 roku współpracuję z Uniwersytetem SWPS w Katowicach, prowadzę ćwiczenia m.in. z zakresu funkcjonowania grup oraz przygotowania do terapii dzieci i młodzieży.
Jestem członkiem Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Poznawczo-Behawioralnej oraz Polskiego Towarzystwa Terapii EMDR.
W swojej pracy zależy mi przede wszystkim na wydobywaniu potencjału ukrytego w każdym z nas. W kontakcie z klientem interesuje mnie przede wszystkim rozbudzanie świadomości, która wskazuje różne ścieżki, a przez to zwiększanie możliwości wyboru tej właściwej.
Nazywam się Weronika. Kiedyś myślałam, że nie dożyję osiemnastych urodzin – kolejne wiosny za mną i nigdzie się nie wybieram! Zawsze czułam potrzebę pomagania innym, stąd regularnie angażuje się w różne akcje. Sprawia mi to ogromną radość. Prowadzę też konto na Instagramie @weronikowe, gdzie staram się dołożyć cegiełkę do przełamywania stygmy i pokazuję swoje codzienne życie. Jestem studentką pedagogiki przedszkolnej i wczesnoszkolnej. W przyszłości – oprócz zajmowania się edukacją – chciałabym prowadzić terapię w ośrodkach dla dzieci i młodzieży. Moją misją jest inspirowanie młodych ludzi do walki o siebie oraz dawanie im wsparcie jakiego potrzebują. Sama zmagam się z zaburzeniami nastroju więc wiem jak bardzo jest to ważne.
Nazywam się Agnieszka, mieszkam w Krakowie i mam 21 lat. Studiuję socjologię. Ukończyłam trzecią klasę liceum w trybie nauczania indywidualnego. Uwielbiam naukę o człowieku zarówno od strony biologicznej jak i psychologicznej. Jestem miłośniczką kotów, sama posiadam dwa. Chciałabym w najbliższych latach odwiedzić Amerykę Południową oraz kraje skandynawskie, a także wydać książkę. Jestem po 8-miu pobytach na oddziałach psychiatrycznych. Zdiagnozowano u mnie chorobę afektywną dwubiegunową (ChAD) oraz zaburzenia lękowe. Jednym z moich marzeń jest również, aby każda osoba młoda miała możliwość skorzystania ze specjalistycznej pomocy. Naszymi doświadczeniami możemy dzielić się z innymi, często pokazując, że wszystko da się osiągnąć! Jestem szczęśliwa gdy widzę jak nawet w trudnych momentach każdego człowieka, nasze słowa i świadectwa sprawiają, że dają one chociaż odrobinę nadziei na lepsze chwile.
Zawodowo pracuję w systemie pieczy zastępczej – koordynator rodzinnej pieczy zastępczej (PCPR w Słupsku). Ponadto, od ośmiu lat realizuję działania edukacyjno – profilaktyczne HIP-HOP Druga Szansa – jest to mój autorski projekt z myślą o młodzieży. W trakcie studiów napisałem książkę popularnonaukową pt. “Hip-hop jako narzędzie resocjalizacji młodzieży”, która stała się fundamentem realizowanych działań. Pracuję również jako trener zajęć profilaktycznych dla dzieci, młodzieży oraz nauczycieli (Stowarzyszenie EDUQ oraz Małopolskie Centrum Profilaktyki). Obecnie piszę dużo artykułów popularnonaukowych i naukowych do czasopism, tj. Remedium, Świat Problemów, Niebieska Linia, Kreda oraz Dzieci.
Tematy mi bliskie: presja rówieśnicza, depresja dzieci i młodzieży, porzucenie dziecka, zachowania ryzykowne młodzieży, dziecko w pieczy zastępczej, cyberprzemoc i patostreamiang, przemoc, a także pozytywne aspekty kultury hip – hop i rola muzyki w procesie socjalizacji. Do tej pory, w ramach współtworzonej przeze mnie grupy Słupscy Korczakowcy, zorganizowałem dwie edycje Festiwalu Praw Dziecka w Słupsku. Ponadto, współtworzę Fundację Latorośl.
Hello there! Mam na imię Daria i mieszkam w Tychach. Aktualnie jestem studentką psychologii na Uniwersytecie SWPS. Najbardziej ciekawi mnie otaczające nas środowisko, które nieustannie wpływa na nasze życia. W przyszłości chciałabym zająć się psychoterapią. W wolnych chwilach czytam książki zabierające mnie przeważnie w świat fantasy lub oglądam filmy. Czasem uda mi się też stworzyć coś fajnego z włóczki. Uwielbiam podróżować i poznawać nowe kultury, a jeszcze bardziej próbować nowych rzeczy. Na koniec dodam jeszcze, że jestem wielką fanką zwierzaków- zwłaszcza piesków.
Mam na imię Joasia, mam 25 lat. W czerwcu 2021 roku skończyłam studia na kierunku Resocjalizacja z Psychopedagogiką. Z natury jestem introwertyczką chociaż uwielbiam towarzystwo innych ludzi. Zdiagnozowano u mnie depresję, zespół stresu pourazowego oraz bulimię. Wciąż zdarza mi się przechodzić kryzys, ale wiem, że przy odpowiednim wsparciu psychoterapeutycznym oraz farmakologicznym jestem w stanie wyjść na prosto. Odkąd pamiętam interesuje się pisaniem, psychologią oraz rozwojem człowieka.
Na instagramie prowadzę profil (pozytywkaa_duszy), na którym staram się pokazać, że życie każdego człowieka warte jest przeżycia.
Mam na imię Julia, jestem studentką psychologii na Uniwersytecie SWPS.
Psychologią zainteresowałam się już kilka lat temu, próbując zrozumieć samą siebie oraz otaczających mnie ludzi. Obecnie najbardziej fascynuje mnie psychologia dziecięca oraz relacji, a także NVC (porozumienie bez przemocy) i propagowanie ciałopozytywności.
W przyszłości zamierzam zajmować się psychoterapią poznawczo-behawioralną oraz wspieraniem psychologicznym dla dzieci oraz dorosłych.
Sama mam doświadczenie ze stanami depresyjnymi oraz zaburzeniami lękowymi. Powtarzając za Alice Miller – „żadna droga w moim życiu nie była tak długa jak ta, która miała mnie doprowadzić do mnie samej”. Nadal przemierzam tę drogę ?
Prywatnie uwielbiam podróże, czytanie książek oraz kraje skandynawskie.
Jestem Gabi, mam 18 lat i mieszkam w małym mieście. Tematyka psychologii nie jest mi obca, ponieważ planuję wiązać z tym swoją przyszłość. Ważnym aspektem w codziennym życiu jest dla mnie samoakceptacja. Pokochanie samego siebie to niełatwa, lecz piękna droga do pokonania. Chciałabym pomóc ludziom odnaleźć taką drogę i odnajdywać szczęście w małych rzeczach.
Jestem dusza towarzystwa i czas wolny najchętniej spędzam z bliskimi bądź poświęcam na rysowanie, które jest prywatnie moją pasją.
Jestem Magda, mam 22 lata i studiuję psychologię na Uniwersytecie SWPS w Warszawie. Jestem na drugim roku i jestem pewna, że to „ten” kierunek. Docelowo chciałabym zostać psychoterapeutką albo pracować w szpitalu psychiatrycznym jako psycholog. Zależy mi, żeby sytuacja polskiej psychiatrii się poprawiła. Wierze, że wspólni siłami możemy na prawdę dużo! Interesuje się tematami zdrowia psychicznego, ale też znam je z własnego doświadczenia. W okresie nastoletnim chorowałam na depresję.
Teraz mam zdiagnozowaną osobowość chwiejną emocjonalnie tzw. borderline. Mam za sobą kilka pobytów w szpitalach psychiatrycznych. W wolnych chwilach lubię haftować. Uspakaja mnie to i pozwala przelać emocje na działanie twórcze, które cieszy mnie w każdej postaci. Lubię też jeździć na rolkach i spędzać czas aktywnie. Uwielbiam zwierzęta. Mam psa- suczkę maltańczyka o imieniu Rebi. Czuję, że spełniam się będąc psią mamą.
Nazywam się Dagmara, mam 20 lat i studiuję psychologię na Uniwersytecie Warszawskim. Kocham ludzi, chcę ich poznawać, rozumieć i pomagać – zwłaszcza że sama mam doświadczenie kryzysu psychicznego. W przyszłości chciałabym zostać terapeutką albo w innej formie pracować psychologicznie z dziećmi i młodzieżą. Nieodłączne elementy mojego życia to muzyka (w każdej możliwej formie), natura i skauting – jestem instruktorką w organizacji Royal Rangers Polska. Jestem osobą raczej pozytywnie nastawioną do życia, staram się czerpać z niego pełnymi garściami i stale się rozwijać.
created with
WordPress Website Builder .