Byłam ostatnio pierwszy raz na uczelni. Ten dzień naprawdę mnie wykończył, choć to były jedne zajęcia, trwające zaledwie dwie godziny. Podróż do i z powrotem to również około dwóch godzin, a byłam jeszcze na kawie z przyjaciółką ze studiów. Weekend po w większości przespałam. I wiecie… ja byłam naprawdę zła na siebie w tym momencie. Przecież mam tyle na głowie! Zadania zaliczeniowe, wejściówki, kolokwia – mogę wymieniać i wymieniać, a jedyne co byłam wtedy w stanie zrobić… To leżeć. Ten czas to tylko 2 dni, ale ja nie dość, że czułam się zła to jeszcze okropnie zmęczona, co jednocześnie napędzało…
Dostrzegam piękno w kwitnących wiosną roślinach. Wzruszam się niesamowicie, gdy słyszę, że ktoś mnie docenia. Jestem trochę jak kwiatuszek, który zerwany – umiera. Którego łatwo można podeptać i oderwać listki. Tak samo dzieje się ze mną, gdy ktoś przekracza moje granice, lub mówi mi krzywdzące słowa. Jestem delikatna. Strasznie cierpię, gdy mojemu bliskiemu dzieje się coś złego. Gdy babci amputowano nogę – bolała mnie dokładnie ta sama. Gdy umierała… Wylałam wiele łez i czułam jak z mojego serca zabierana jest mała cegiełka, która już nie wróci na swoje miejsce… Tak jak listek u kwiatuszka. Często różne odgłosy doprowadzają mnie do…